© Robert Pongratz

Da Anstich

 November 1985

 

Es Vuikshaus woar vull, ma konns kaum fossn.

I glaub, koa Mensch woar mehr auf d’Strossn!

Di Onsproch vom Spoarkassadirekta

kunnt koana mochn nou perfekta.

 

 

Donn hot da Biagamoasta gredt,

der mocht sei Soch ja eh net bled.

Und nocha – i han denkt: I wird deppat –

hot er’n Bierhaohn einig’haut, dass nur so scheppat!

 

 

Di Musi hot aufgspüt schon so guat,

daß richti einigongan is ins Bluat.

Da Konfranzjeh, da Koltnbrunna,

der woar grod aa koa schlechti Numma.

 

 

I muaß scho sogn: Die Leit’

Hamm si olli narrisch gfreit!

Zan guatn Schluß sans vulli Läng

sogoar schon aufigstiagn auf’d Bänk!

 

 

Da Waidocha hot miassn Zuagobn gebn,

sunst hättens eahm net lossn leben.

Nocha is langsom ruhiga worn,

olli woarns hintn, koana mehr vorn.

A poar Plätz worn aa schon frei;

Es is eh koa Wunda, es woar schon noch drei!

 

 

Wall’s wiada so a Gaudi woar

Is oans fia mi scho heite kloar:

I bin dabei nexts Joahr gonz gwiß,

 

wenn’s wiada hoaßt: Angstochn is!“